Als je een echt lekker broodje zoekt en je loopt voorbij een tent die ‘Dolce Vita’ heet, dan stap je er binnen. Met zo’n naam ligt de lat hoog. Ik ben benieuwd of het bestelde broodje aan de hooggespannen verwachtingen kan voldoen.

Voor de derde ronde in de competitie ‘het Lekkerste Broodje van Alphen’ strijk ik neer in het Italiaanse restaurant aan het Rijnplein. Het is er nog erg rustig om half een. Net als de eerste twee keer ga ik voor een broodje met vlees (ik zoek tenslotte niet het lekkerste vegetarische broodje). Al kost het me moeite de pasta links te laten liggen. Maar het moet nu eenmaal een broodje zijn. De keuze valt op de crostoni met parmaham, buffelmozzarella en gegrilde groente.

Na een minuut of tien meldt de bediende zich met een prachtig bord. Twee flink uit de kluiten gewassen sneden gegrild brood, ruim voorzien van de beloofde ham, mozzarella en groente. Eerst de ham proeven: ja, die is goed. Héél goed. Niet uit de supermarkt of van de lokale keurslager. Op een haartje na net zo lekker als de Pata Negra van Eight. De mozzarella is heerlijk buffelig en zacht; lekker waterig ook. De gegrilde groente zijn prima, maar ik heb ze toch altijd liever (lauw)warm dan koud. Ook al proef je dat ze niet uit een potje komen.
Het brood is overigens prima, misschien een tikje té volkoren. In tegenstelling tot Eight gooit Dolce Vita er twee sneetjes tegenaan en dat zorgt voor een wat meer voldaan gevoel na afloop.

Broodje: Crostoni prosciutto di Parma e Buffalo

Plus:
– de ham!
– de mozzarella!
– prettige hoeveelheid

Min:
– groenten iets te koud