Trouw besteedt elke dag aandacht aan het naderende Brexit-referendum in het Verenigd Koninkrijk. Ze laten zomaar wat Britten aan het woord. De laatste dagen waren dat twee ouderen die voor het verlaten van de EU zijn. Prima, als de Ieren maar blijven!

De vraag is of je ze serieus moet nemen. De aquarellerende Engelse pensionado die vanochtend zijn zegje deed in de krant, is nog wel in het bezit van een stel hersenen. Maar als die vrouw van gisteren, de 76-jarige Rosemary Carter, de gemiddelde Brit vertegenwoordigt, laten we dan niet rouwen om het uittreden van the UK.

Beide Brexitters maken zich zorgen om de immigratie. De schilderlustige senior in het park vreest een invasie van Turken, de opstandige oma vindt dat de immigratie “onze cultuur bedreigt”. “We hebben hier een beschaving van negenhonderd jaar. Die willen we niet verliezen.”

Het zijn bange mensen. Die vind je overal. We hebben ze ook in Nederland. Het zijn mensen die bang zijn om welvaart te delen, zeker als er ook nog eens mensen van profiteren die ze niet kennen. Bovendien vinden ze hun eigen ‘cultuur’ superieur aan andere culturen.

Iedereen mag vinden wat hij wil. Maar als ik in Lille zie waar die 900 jaar oude Britse beschaving (ook) toe heeft geleid, denk ik: hou die maar. En als ergens in Yorkshire een politica wordt vermoord, vraag je dan eens af hoe uniek jullie eigenlijk zijn. Hooligans heb je overal, verwarde mannen ook.

Wat beschaving betreft kunnen de Brexit-Britten nog een puntje zuigen aan het gedrag van de Ierse voetbalsupporters. Ja, die drinken een pint of wat, maar steken hun energie in het wisselen van een band voor een oudere Franse automobilist. Dát is beschaving, hoe jong of oud die ook mag zijn.